López Vega studeerde Spaanse filologie in Oviedo en Minho (Braga, Portugal). In 1999 kreeg hij een beurs toegewezen van de 'Academia de España en Roma'. Hij was ook enige tijd redacteur voor 'El Cultural', wekelijks supplement van het dagblad 'El Mundo' en schreef voor vele andere dagbladen recensies, w.o. 'El País', 'ABC', 'La Vanguardia' en 'la Nueva España. Op dit moment wijdt hij zich aan het schrijven van zijn poëzie, zowel in het Spaans als in het Asturisch, en leeft van het vertalen van het werk van anderen. Hij beweert dat een gedichtenbundel in feite een gebruiksaanwijzing is voor het leven.
Publicaties
Poëzie in het Spaans: 'Objetos robados' (SPPA, Oviedo, 1994), 'Travesías' (Renacimiento, Sevilla, 1996), 'La emboscada' (DVD, Barcelona, 1999), 'Mácula' (DVD, Barcelona, 2002), 'Árbol desconocido' (Visor, Madrid, 2002), 'Elegías romanas' (La Veleta, Granada, 2004), 'Extracción de la piedra de la cordura' (DVD, Barcelona, 2006), 'Hermanos Argensola' Gajos (Pre-Textos, Valencia, 2007) 'Adulto extranjero' (DVD, Barcelona, 2010, segunda edición 2011).
Proza in het Spaans): 'Cartas portuguesas' (1997, viajes), 'Los desvanes del mundo' (1999, viajes), 'El letargo' (2006, novela), 'Libre para partir' (2009, viajes).
Poëzie in het Asturisch: 'Esiliu' (SPPA, Uviéu, 1998), 'Les coraes de la roca' (Trabe, Uviéu1999, samen met Chechu García), 'La visita' (SPPA, Uviéu, 2000), 'Piedra filosofal' (Llibros del Pexe, Xixón, 2002), 'Otra vida. Poemas en asturiano 1996-2004' (Prensas Universitarias de Zaragoza, 2008, bilingüe asturiano-castellano).
Proza in het Asturisch: 'El sentimientu d'un occidental' (Llibros del Pexe, Xixón, 2000, artículos), 'Parte metereolóxicu pa Arcadia y redolada' (Ámbitu, Uviéu, 2005, memoria de infancia)
Hij ontving de 'Premio Emilio Alarcos' voor 'Árbol desconocido' en de 'Premio Hermanos Argensola' voor 'Extracción de la piedra de la cordura'.
Vergelijking
(11 maart)
We worden geleerd
kleine wiskundige problemen op te lossen:
de breuk van het hart ,
het oneindige van de melancholie,
de rangschikking van blijdschap en verdriet,
de vierkantswortel van de onrust.
En ook deze stelling
met een wat vreemde verschijning
maar gemakkelijk te bewijzen:
het geluk = het enige dat zich vermenigvuldigt
zolang het gedeeld wordt.
Maar wat is de formule van het gevoel?
Wat is het resultaat van de som
die het verloren leven toevoegt,
de reis onderbroken door dynamiet?
De Grote Rekenmachine zwijgt.
En nog een vraag:
als ik beweer dat de wereld
–ondanks alles– mooi is,
heb ik dan verkeerd geteld?
(Uit: Poemas, Martín López vega; vertaling: T. Witmaar)
Ecuación
(11-M)
Nos enseñan a resolver
pequeños problemas matemáticos:
el corazón partido por dos,
la melancolía que tiende a infinito,
las permutaciones de la tristeza y la alegría,
la raíz cuadrada del desasosiego.
También algún teorema
de apariencia extraña
pero fácilmente demostrable:
la felicidad = lo único que al compartirse
se multiplica.
Pero ¿cuál es la fórmula del sentido?
¿Cuál es el resultado de la operación
que incluye la vida perdida,
el viaje roto por la dinamita?
El Gran Calculador calla.
Y una pregunta más:
si digo que el mundo sigue siendo,
a pesar de todo, hermoso,
¿es que he hecho mal las cuentas?
